Rezerwat położony po obu stronach rzeki Pilicy, około 1 km na wschód od Spały o powierzchni 57,52 ha. Został utworzony w 1958 r., w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych położonego nad Pilicą fragmentu lasu mieszanego o charakterze naturalnym, z udziałem jodły. Rezerwat jest przykładem naturalnej fitocenozy leśnej, jaka dawniej panowała w Puszczy Pilickiej. Ze względu na zamknięty charakter terenów łowieckich carów Rosji, następnie prezydentów Polski, okoliczne lasy zostały oszczędzone przed wyrębem. Jest tu wielowarstwowy drzewostan złożony z dębu szypułkowego (do 250 lat), sosny, klonu zwyczajnego, jawora, grabu, jodły i świerka. Najstarsze dęby osiągają wysokości ok. 30 m i obwody pni ok. 5 m na wys. 1,3 m od ziemi.